Dag 48 naar Saint-Jean-Pied-le-Port

Hartelijk dank voor alle lieve felicitaties, hier, op FB en alle andere digitale middelen. Werd gisterochtend al toegezongen in het Baskisch door de man waarvan ik toevallig het youtube-filmpje met "Ultreia" hier al onder als link had staan, heb nog een filmpje erbij gezet. Jubelend de heuvels door, met de tenen (aan 2 voeten een blaar aan de onderdanen), een "nice little infection" aan mijn hiel en jarig! Dat vat de dag aardig samen. Lopen was zwaar aanvankelijk, alhoewel de route dat niet was, pijn zorgde ervoor dat ik even wilde rusten, op dat moment stond er een bordje langs de weg met "pelgrims, pauze, koffie en drankjes", trappetje af, schuurtje met lange tafels en warme koffie en koekjes. Een minuut later komen de Engelse vrouwen aan, en roepen: "we have a footspecialist for you" en hup, daar komt een Amerikaanse arts binnen die me zegt mijn sok uit te doen en de tape eraf te halen. Hij constateert de "nice little infection", behandelt het, en ik voel me stukken beter. Niet te geloven dit, maar het is echt waar! Als kers op de taart  Facetimet mijn lieve Femke me, en vrolijk kan ik haar de bergen, Engelsen en dokter laten zien. Wat een timing allemaal! 

Het lopen ging daarna stukken beter, stuk autoroute gepakt om mijn voet te sparen. Eenmaal in Saint-Jean-Pied-le-Port (verder SJPdP) langs het pelgrimsbureau voor een stempel, ook daar werd spontaan gezongen bij het zien van mijn geboortedatum. We hadden een heerlijk AirBnB-huisje voor 2 nachten, bij aankomst stond daar een fles champagne koud, had Femke geregeld via Roel en huiseigenaar. Ik voel me gezegend! Soms ook wat verdrietig door de mensen die ik niet kan zien. 's avonds belde Marret me per ongeluk (!) en we hadden een heerlijk lang gesprek. 

SJPdP bestaat uit pelgrims en toeristen, pelgrims uit alle windstreken en landen, toeristen ook maar met andere redenen, naar de pelgrims kijken. Al bij de poort die toegang geeft tot de Pyreneeën te voet staat een kluitje gedresseerde toeristen onder leiding van een hostess met microfoon,

In het Engels te roepen "and there you see new pilgrims walking trough the port". Heb vriendelijk gezwaaid naar ze, had eigenlijk de neiging een kunstje te doen. Er rijdt zelfs een treintje door de straten waarbij de inzittenden gewezen worden op onze slaapplaatsen. Het vreemde is dat, zelfs als de pelgrim zijn backpack weglaat en wandelschoenen thuislaat, de verschillende groepen nog duidelijk herkenbaar zijn, grote handtassen en hakjes spelen daar een rol in. Verder is het het meest levendige stadje dat ik in Frankrijk gezien heb, met de grote steenpuisten vlak voor de deur, en de jonge pelgrims voegen zich hier ook bij ons. Die rennen over het algemeen de Pyreneeën over en slaan het saaie stuk Frankrijk over. De echte minimalisten starten 100 km vóór Santiago, dan krijg je nl al een bewijs dat je m gelopen hebt.

Zou best kunnen dat wij die dit jaar niet krijgen. Het wordt in Spanje te warm (de meesten stoppen hier en gaan in september verder) en ik vind het al heel wat dat onze lijven deze afstand (931 km) hebben gemaakt. Daarbij komt ons motto van de weg die het doel is, dus als het niet leuk meer is stoppen we. 

Dit hebben we tot vandaag gelopen:

De afgelopen jaren:

Afstand Wieringen - Den Helder - Vezelay 1288 km

Nu:

Vezelay - St. Jean-Pied-le-Port 931,3 km, 48 loopdagen in 8 weken

Totaal 2219,3 km

Nu echt stoppen voor vandaag, was een heerlijke rustdag, morgen de pas beklimmen (doen we in 2 dagen) en het wordt heet!