Rust in Santiago de Compostela

Eerste rustdag in Santiago met flinke koorts in bed doorgebracht. Gelukkig werd ik de volgende dag een stuk beter wakker, nog op tijd om Roy en Mia gedag te zeggen tijdens hun ontbijt. Op de terugweg zag ik dat het rustig was voor de kathedraal waar de mis een half uur later zou beginnen, besloten om aan te sluiten zodat ik toch iets meer dan mijn bed zou zien. Had de laatste zitplaats, dus het moest zo zijn. Was mooi en tot mijn verrassing verscheen zelfs nog de Botafumeiro, een 1.50 groot wierookvat dat door monniken aan touwen door het gebouw wordt geslingerd (zie de video), was bedoeld om de stank van de pelgrims te verdrijven, vraag me dan wel af waarom ze het pas aan 't eind doen. De kathedraal is giga groot, hierin liggen in een kelder wat botten van de apostel Jacobus, onze leidraad op dit pad. Hij zou in Palestina zijn onthoofd en in een stenen(!) boot zijn gelegd welke vanzelf aanspoelde aan de Galicische kust, rond zijn overschot werd later deze kathedraal gebouwd. Tja, als je eenmaal gelooft..... Daarna weer naar bed, nog niet echt lekker, en er alleen uit gekomen om wat te eten te halen. Roel heb ik deze dagen niet gezien, hij had het te druk met feesten en drinken. 

En nu kijken of ik morgen fit genoeg ben om nog 5 dagen te lopen. Als dat niet zo is neem ik de bus. 

Waarom Finisterre mijn eindpunt is? Behalve dat St James daar aangespoeld zou zijn, en het vroeger als het eind van de wereld werd beschouwd, was het al vóór Christus een magisch heidens doel, ouder dus dan Santiago. Maar bovenal brengt het me terug naar de zee, waar we in het Noorden gestart zijn, en dat maakt voor mij het cirkeltje rond. 

Zo blijft het toch weer spannend, wordt vervolgd.