Dag 47 naar Ostabat

Nat van zweet en wolken, niet van de hitte dit keer. Een kort dagje van 14 km tussendoor met een steile beklimming en dito afdaling. Eerst geklommen naar de "Stèle de Gibraltar", de plek waar 3 pelgrimswegen samenkomen, de weg van Tours (Engeland ed), die uit Le Puy (Italië, Zwitserland ed) en die van ons: de Voie de Vezelay, uit het Noorden. Het wordt hier dus veel drukker maar het heeft ook zeker wat, mensen die van over de hele wereld duizenden kilometers komen lopen om samen te komen, voor wat......? Heel verschillende redenen met zeker overeenkomsten. Het Nederlands Genootschap van Sint Jacob, waar je je pelgrimspaspoort moet aanvragen kent drie verschillende redenen: a. Religieus, b. Spiritueel, en c. Anders. Voor iedereen wat dus. Voor mij houdt het vakje "Anders" ook in: de natuur, de cultuur, het lopen, de ontmoetingen, afstand nemen, naar jezelf terug, in het NU zijn, acceptatie, verwondering, nog veel meer. Dit vakje is dus goed gevuld, maar als ik erover nadenk zijn deze dingen ook terug te vinden in de andere vakjes. Zelfs in religie (voor mij het minst geloofwaardig), heb me in de inmiddels honderden kerkjes vaak af zitten vragen wat mensen daarin zochten, hoewel ze heel verschillend zijn bieden die eeuwenoude plekjes vaak een oase van stilte en koelte (niet geheel onbelangrijk hier), dat de kans biedt om even stil te staan in het drukke leven en zich over te geven aan wat is. En steek ik zo af en toe een kaarsje aan voor iedereen waarvan ik hou, omdat ik besef dat liefde een belangrijke drijfveer is.

Nu op een prachtig plekje tussen stevige steenhoopjes, 23 km voor de poort naar de Pyreneeën, Saint-Jean-Pied-de-Port, waar we morgen naartoe lopen, vandaaruit de pas bedwingen en daarna pas in Roncesvalle (op z'n Frans) of Roncesvaux) aankomen.