Dag 77 naar O Predouzo en 78 lopen naar, en feesten in Santiago de Compostela

1533,6 km in 78 dagen, is gemiddeld 19,7 km per dag.

We did it! Ja, we hebben het overleefd. Gisteren om een uur of 15 in Santiago aangekomen, waar het grote feest van Sint Jacobus al in volle gang was. Daar raakten we dus voor het eerst de weg even kwijt, heel veel pelgrims en nog meer toeristen op ons pad, die het zicht op de gele pijlen vertroebelden. Om het compleet te maken was er een giga politiemacht aanwezig, in vol ornaat. Het bleek code 3 te zijn, en 4 is het hoogst in Spanje, heeft te maken met de hoeveelheid christenen bij elkaar, demonstraties van mensen die willen dat Galicia onafhankelijk wordt, en het bezoek van de Spaanse koning en koningin (heb ze niet gezien). Eerst op zoek naar de Casa de peregrinos, waar je op vertoon van je pelgrimspaspoort je Compostela kunt krijgen, toen we het eindelijk gevonden hadden stond er een rij van 1 1/2 uur wachten, nu ff niet! We vonden ons AirBnB huisje wel snel, prachtig gerestaureerd Gotisch huisje om de hoek van de kathedraal. Op het terras naast de deur liep Marí uit Martinique langs. traantjes van blijdschap en zó trots op elkaar! Daarna gauw douchen en op weg naar het plein naast de kathedraal waar het één groot feest van weerzien was. Superleuk om mensen te zien die je onderweg ontmoet hebt en al maanden niet gezien, omdat ze een andere route liepen (del Norte). Daar zaten al op ons te wachten: ons lieve Nederlandse leeuwtje Roy met zijn stoere Mia die was gekomen om de laatste 300 km met hem mee te lopen, Franse Charly was er, hij maakt me altijd blij, en uit Duitsland Stephan, die we al in Nevers hadden ontmoet. We vielen elkaar letterlijk in de armen en dansten van plezier. Heel veel kannen Sangria later sloten zich nog Cecilia uit Peru, en Masha uit Hongarije aan. Ondertussen hebben we onze Compostela even opgehaald, groeide de politiemacht en beëindigde de demonstratie, speelde er een goede Australische band op het podium, hebben we lekker gedanst, cirkelde er regelmatig een helikopter boven ons hoofd, mochten we niet meer onder een parasol zitten omdat dat het zicht op het plein in de weg zat, en werd de avond afgesloten met een fantastisch vuurwerk, dit alles tussen de kathedraal en het klooster.

Ondertussen was Roel aardig dronken geworden en moest ik hem naar huis loodsen. Mijn straf kwam pas vandaag, ziek met koorts, nou maar hopen dat het vermoeidheid of een griepje is. Dit was dus veel zwaarder dan een loopdag. Heb me vandaag dan ook teruggetrokken uit het feestgedruis, wel heel jammer dat ik daardoor Vlaamse Gie en Australische Alisson niet meer kon zien.

Niet alleen bovengenoemde, maar ook jullie op dit blog, met reacties en support, hebben me erg geholpen, en zijn me heel dierbaar. Dank daarvoor XX

Maar als het goed is zijn jullie nog niet helemaal van me af, morgen nog een rustdag en dan nog 5 dagen  lopen naar onze eindbestemming Finisterre.