Dag 74 naar Portomarin, 75 naar Palas de Rei en 76 naar Arzúa

Moest even bijkomen van de shock die de enorme mensenmassa sinds 3 dagen, vanaf Sarría, me gaf. Hier begon de 100 km die nodig is om de "Compostela" te bemachtigen. Voor ons betekende dit een ware invasie. Er was er al eerder één toen er in Saint-Jean-Pied-le-Port 3 routes bij elkaar kwamen, maar deze is totaal anders. Een nieuw aspect wat we al konden verwachten maar toch koud op ons dak kwam. Duizenden, vooral jongeren, bevolken plotseling onze stille paden, als een soort Nijmeegse vierdaagse, wat dat zoal met zich meebrengt:  filelopen, vervuiling, overal w.c.-papier, radio's, vernielingen (de koperen bordjes van de routepalen worden gestolen), mensen die t nodig vinden overal met stift hun naam achter te laten, etc. De paden worden stukgelopen en er blijven harde puntige stenen staan, zere voeten, en ze maken zoveel lawaai dat ik de vogels niet meer hoor. Het zorgde er even voor dat ik niet meer van de natuur kon genieten. Téveel mensen. Dacht even mijn Compostela als toiletpapier te willen gebruiken, heb toen maar besloten ook hiermee te moeten dealen. Niet storen, niet ergeren, een oplossing vinden. Heb m gevonden door de oortjes met mijn eigen muziek, passend bij het landschap sluit ik me af van de mensenmassa en ervaar weer wat meer de natuur. Het verbaast me dat de kleine Galicische dorpen moedig stand weten te houden, de grotere steden zijn pleisterplaatsen voor de lopers geworden en zijn vaak in de haast heel lelijk gebouwd. We praten erover met Gie, onze Vlaamse vriend, die al voor de 14e keer een camino loopt, maar dit nu ook niet leuk meer vindt. En Australische Allison, met wie ik onder het genot van een flesje witte wijn probeer positieve kanten van dit verhaal te bedenken, we nemen er nog maar één. We komen tot een soort van wijze uitspraak: "the first part of the camino you enjoy the silence, the last part you enjoy the compagny". En ja, het eerste deel duurde gelukkig veel langer, en er duiken ook veel leuke mensen op. Tegelijk met de invasie veranderde het weer, we zakten zo'n 20 graden naar beneden, het is zelfs koud te noemen, vandaag zelfs regen, sinds Frankrijk niet meer gehad, wel lekker om te lopen. Een paar stevige doorstapdagen gemaakt.

Nog 40 km te gaan in 2 dagen, raar idee hoor.