Dag 31 naar Mussidan en 32 naar Monfaucon

Madamme Claudette is een weduwe die 2 km buiten de route woont, alles zelf laat groeien en maakt, schommelend, vriendelijk doch streng, zoals bleek toen Roel z'n koekje voor onderweg bij het ontbijt wou opeten, hij werd terecht gewezen. Ze biedt pelgrims onderdak en daar hebben we eergisteren geslapen. Daarna in Mussidan, een dorp met zo'n naam moet wel mooi zijn, in de Gîte Municipal, met Roy samen, elk onze eigen slaapkamer met 2 stapelbedden en een ontvangst van de tandeloze dronken Carole. Het is zo vreemd, er gebeurt zoveel tijdens het lopen en daarna, dat dit blog me moet helpen herinneren wat ook alweer. Het was bloedheet de afgelopen dagen, dus vroeg weg en ongeveer de helft over de D-wegen gelopen, zo snel mogelijk van A naar B maar toch halverwege  weer over de kleine paadjes het bos in, dat is waar we het voor doen. Samen met ons welpje Roy, vrijwillig volgend en toch af en toe een beetje opstandig (pelgrimsinzichten), we hebben 2 dagen leuk met m gelopen. We kwamen om 13 uur aan in Mussidan en de gîte ging pas 16 uur open, Le Pub bleek de leukste kroeg van Frankrijk, prima muziek, veel jazz, soul, blues en bier. Heerlijk land, de wijn tanken bij de drogist met een soort benzineslang voor € 1,40 per liter. Vanmiddag afscheid van Roy genomen op een kruising van de autoweg met het paadje dat Roel en ik naar de camping namen. Tussen deze wegen stond een oude man dit hoofdschuddend voor zijn huis gade te slaan, hij kwam naar ons toe en maakte duidelijk dat Roy de verkeerde kant opging, de minder mooie kant, wij de goeie, al moesten we er wel veel voor klimmen, uuuhhhhh? Lieve man, hij leek op mijn vader met zijn enthousiasme en passie. Nu vind ik mezelf terug in een hutje dat drijft op het meer, moet er met een bootje naartoe en er is zelfs geen wc (emmertje houtsnippers mee), laat staan internet. Een stukje verder wel een zwembad trouwens. Morgen dus maar plotten en verder lopen.... Heel mooi hier in de Dordogne, het koolzaad is weg en de druivenranken rukken op. We steken m morgen over en slapen dan in een hotelletje aan deze rivier, een kalmaan-dag met slechts 10 km te gaan, volgens die lieve meneer wel met wat klimmetjes, we zien t.

Ik geniet van jullie reacties en heb nu zelfs een echte fan! Je vader heeft hier ook gelopen, Jan!

Dit blog is trouwens van gisteren, nu pas internet. Morgen vertel ik over vandaag.