Playa Larga

Vanaf Havana nu eerst een stop in Playa Larga gemaakt, wil nu eindelijk die Caribische zee wel zien. Hier gaat geen bus heen, dus met de collectivo, een Chevrolet uit mijn geboortejaar, die tot mijn verbazing 8-persoons bleek te zijn. Ongelooflijk hoe ze de auto’s hier draaiende houden, samengesteld uit stukjes van andere auto’s en alles wat bruikbaar is. Onderweg wel even stoppen om een emmer water over de motor te gooien, maar dan redt ie de 2 1/2 uur toch maar mooi. En mocht je nou denken dat deze auto’s er alleen voor de toeristen zijn, dat is dus niet zo. Alles wat geen oude Amerikaan of Lada is, is óf een huurauto (herkenbaar aan de T op het nummerbord van Toerist) óf een auto van de overheid (de B van barbo = baard = Castro). Fidel Castro is hier nog steeds heel levend, samen met zijn compañero Che Gueverra siert hij vele borden met aansporingen om hard te werken (zet ‘m op collega’s!) of bedankjes van de bevolking voor de revolutie. Ook de auto’s vertellen veel over de geschiedenis van Cuba. De benzine is heel schaars op het moment, hoorde al van mensen met een gehuurde auto dat ze niet verder konden omdat het op was. En ook het reizen is nu dus duur.

Ik zit hier bij de Varkensbaai, de plek waar de Amerikanen een invasie hielden om Cuba te veroveren, en in de pan gehakt werden door Che en kornuiten. Sinds die dag rest de USA nog slechts een klein stukje, Guantánamo bay, niet iets om trots op te zijn. Het dorpje stelt niet veel voor, een heel klein oud vissersplaatsje, verder een beetje triest doordat er heel weinig toeristen zijn, terwijl de bevolking de indruk leek te hebben dat er bussen vol zouden arriveren, druk aan het bouwen was geslagen en nu aan het vechten is om de anderhalve toerist die wel kwam. Heb wel weer het mooiste plekje, aan het haventje met bananen, kokosnoten en ananas om me heen, het fruit is zóó lekker, ik woon in een grote fruitsalade aan zee.

Een hele dag op stap geweest met mijn privé chauffeur en zijn taxi langs de mooiste snorkelplekjes. In Punta Perdiz eindelijk mijn Star Wars snorkel kunnen gebruiken in het turquoise water, en hij is echt fantastisch, geen water meer in mijn ogen en door alle daarvoor bedoelde gaten adem kunnen halen. Vissen in prachtige kleuren, maar het koraal haalt het niet bij Indonesië, beetje verwend ben ik bang. Veel plezier gehad met mijn nieuwe vriendinnetjes, een Canadese en een Poolse, jonge meiden die alleen reizen. Van mijn leeftijd ben ik ze nog niet tegen gekomen, wel een paar mannen, stukje samen gereisd met Pedro uit Barcelona en naar het zwembad met een Parijzenaar. Wat is het toch leuk om zo internationaal bezig te zijn, maar ook om bij dit blog bij elkaar te zien dat mijn Hollandse vriendjes zich nu o.a. in Uganda, Bali en Taiwan bevinden.

Morgen met de bus naar Cienfuegos.