Havana
2 februari 2020 - Havana, Cuba
Het stortregent in Havana, de straten zijn veranderd in een deltalandschap, en dat betekent dat het tijd is om naar huis te gaan, nou ja, morgen dan. Eergisteravond hier met de bus aangekomen, en het verbaasde me niet eens meer dat Jacob ook op de bus zat te wachten, grappig, elke keer zeggen we “tot ziens” zonder iets te hebben afgesproken of te weten wat onze plannen zijn, en elke keer klopt dat. We hebben nu wel ontdekt dat we ook in hetzelfde vliegtuig terug zitten. Ik woon nu echt middenin het centrum van Havana, op de hoek van de Obispo met de Compostela (jawel hoor), naast de kroeg waar de hele dag live-muziek is, tot een uur of 12 ‘s avonds. Als Havana-expert, ben hier nu voor de 3e keer, kan ik dat natuurlijk hebben, lig te swingen in mijn bed, in gedachten de salsa te oefenen die ik gisteren tijdens de les op de “Casona del Son” heb geleerd. Ik ontmoette daar ook de Noorse Stina, leuke blonde meid van een jaar of 30, we hebben erg genoten van onze salsalessen, en na afloop erg gelachen toen we onze salsa-leraren (we hadden naast elkaar privé-les) lieten zien hoe wild en ongecontroleerd we in Nederland en Noorwegen dansen. Heerlijk. Daarna met Stina gegeten in een trendy tentje, en de avond besloten met een mojito bij de band in de kroeg van de buren.
Zulke leuke mensen ontmoet overal, zowel Cubanen als reizigers, om het warm van te krijgen. De Cubanen geven je de eerste keer een hand, de volgende keren een stevige omhelzing met een paar klapzoenen. Kreeg wel eens op straat plotseling een omhelzing dat ik dacht “ok, die zal ik dus wel eerder een hand hebben gegeven”, maar zelfs dat hoeft niet. Open, spontane mensen. In Varadero nam ik afscheid van mijn Canadese vrienden, kreeg van Fernando een cadeautje en Francine begon te huilen. Een leuke avond doorgezakt met de schoonmaakster van mijn casa, Poupi, en 2 andere Canadezen. Veel Canadezen daar, Canada is maar 3 uur vliegen, en het is daar nu -20 C, tja dan zou ik het ook wel weten. Een avond zitten filosoferen met de Nederlandse Kees, die zijn huis verkocht heeft en zijn werk opgezegd, en er nu over denkt om de Camino te gaan lopen, doen Kees!
Vandaag is het liefste jongetje van de wereld jarig, en het is toevallig mijn kleinzoon die 9 jaar is geworden. Heb hem vanmorgen gebeld, als enige deze reis, bellen is erg duur maar hij is onbetaalbaar. Leuk om hem te horen! Lieve Jess, nog maar een keer van harte gefeliciteerd!
Vanavond zijn we uitgenodigd bij een Salsafeest, heb het nu echt goed te pakken in het salsacircuit, en morgen vliegen om overmorgen thuis te komen. Dit is dus weer even de laatste blog (tot de volgende reis), heb ervan genoten om mijn ervaringen met jullie te kunnen delen, en de lieve reacties, bedankt mooie mensen!
Goede thuisreis en hopelijk tot gauw!
Welkom weer in dit land!