Dag 37 naar Bazas
2 juni 2017 - Bazas, Frankrijk
Vijf stokken had Roel verzameld doordat hij a. er 2 wou hebben vanwege zijn enkel en b. zowel Roy als Patricia hun stokken onderweg ergens vergeten waren. Zo gingen we vandaag dus als krakkemikkige bezemwagen de 10 km autoweg naar Bazas overwinnen. Saint Jacques had de weg tamelijk vlak gemaakt, en in ieder geval geasfalteerd. Dit was nodig om de stad Bazas te bereiken, waarvan we onderweg besloten dat hier 3 extra rustdagen nodig waren voor Roel z'n ontsteking, mijn rare blaren en de zolen van mijn schoenen. Beetje wennen, maar volledig in overeenstemming met ons motto dat "de weg ons doel is", die dus even pas op de plaats maakt. Klopte ook helemaal met de schoenmaker die zei dat de lijm minimaal 48 uur drogen moet. Maandag verder dus, als het gaat. Die schoenmaker (cordonnier) bleek 4 km buiten de stad te zitten, mijn slaapplaats ligt in de oude école des garçons, ernaast ligt het kantoor van het plaatselijk culturele centrum, waar Corinne werkt, zij bood spontaan aan me te brengen, zó lief! Ze haalde ook meteen een nieuwe sleutel voor het kantoor bij de schoenmaker, toen we terugkwamen deed ze de sleutel in het slot, hij zat direct muurvast, geen beweging meer mogelijk. Na een half uur peuteren en trekken hebben we t opgegeven, vond t zó vervelend, speciaal nadat ze me zo geholpen had. Roel was van een brace en kousen voorzien, inmiddels was Roy ook in town, hij bood meteen aan om te helpen en wist dmv een klerenhanger de sleutel eruit te krijgen, ik blij dat ik wat terug kon doen. Als pelgrim word je hier werkelijk op handen gedragen en doorgegeven!
Nu dus in ieder geval tot maandag in Bazas, dan zien we verder. Geen straf, er zijn ergere plaatsen, een mooie oude stad met zelfs een kathedraal. Betekent ook dat we onze lieve leeuw Roy moeten laten gaan en de onstuimige jonge welp Charly ook loslaten, net als Patricia en Jocelyn. Bon camino lieve mensen! Tot maandag voor de blog!
<3