Soroa

Een dag tevoren had ik met de man in de officiële nieuwe gele taxi een prijs en tijd afgesproken om me naar Soroa te brengen. De volgende dag verscheen een oude witte Lada met een vrouw aan het stuur. Bleek de vrouw van de taxichauffeur, haar man kon niet komen, want hij moest werken! Uhhh, dacht dat ík vandaag zijn werk was. Bale (=OK in het Spaans), rijden dan maar, en dat zo’n oude Russische auto geen veiligheidsriemen heeft, doen we in Cuba ook niet moeilijk over. Op deze manier heeft het gezinnetje een maandloon extra te besteden, van harte gegund. In Cuba krijgt iedereen een salaris van 20 CUC (dollar), of je nou dokter of straatveger bent, verder krijg je bonnen voor rijst, bonen, suiker en andere levensbehoeften. Je moet dus inventief zijn om wat bij te verdienen, dat kan via de zwarte markt (bijv kaas) maar dat is verboden, of aan de toeristen (op deze manier ook verboden). 

Mijn casa ligt een paar km voorbij Soroa in een gehuchtje, wat eigenlijk gewoon wat huisjes verspreid langs de weg zijn in een dichte bush. Hier heeft de tijd echt stil gestaan, voornamelijk houten huisjes, en het verkeer bestaat uit paarden met karretjes, soms een ossenwagen, en zo af en toe een oude Amerikaanse truck of antiek landbouwgeval. De luxe is wat minder, maar de mensen zijn heel lief en doen ontzettend hun best om vegetarisch te koken, heb ze een doosje Zonnatura groentebouillon blokjes cadeau gedaan om mee te beginnen. Snap de gezinsconstructie nog niet helemaal, daar schoot mijn Spaans tekort. Een mooi oud mannetje snelt altijd naar me toe zodra ik beneden kom (ik woon in het huisje op het dak) en praat honderduit over vooral het heelal, de maan, de sterren, hij weet er veel van, daarbij vergetend dat ik weinig Spaans spreek. Hij riep me gisteren opgewonden dat ik naar de lucht moest komen kijken, het was 20.00 uur en donker. De sterrenlucht is fantastisch hier, maar wat hij nu liet zien, is een raadsel voor me, en heeft hij ook nog nooit gezien. Gedurende zeker een kwartier vlogen er lichtjes heel hoog in de lucht, niet snel en precies achter elkaar dezelfde richting uit. Het moeten er minstens een stuk of 20 zijn geweest, leek niet op een sterrenregen en konden ook geen vliegtuigen zijn. Dacht even dat Amerika aangevallen werd. Iemand wat gehoord? 

Hier 3 nachten geweest, helemaal tot rust gekomen, veel gelopen, prachtige bergen, bossen met koningspalmen (heel hoog) en veel bloemen. Voor mijn terrasje een grote bloeiende mangoboom en al het fruit is fantastisch. Tijdens het dwalen kwam ik langs de dorpsschool, waar de directeur buiten stond, ze nodigde me uit om binnen te komen, heel leuk, een klein lesje Engels met de kinderen gedaan (echt wel aan het werk dus). Iedereen in het dorp kent elkaar, maakt tegen de avond een wandeling en een praatje, en ik sjok gezellig mee.

Voor het nodige evenwicht de berg beklommen naar het kasteel in de wolken (zonder wolken), maar heel verrassend wel een zwembad, en afgedaald naar een waterval om daar in het koude water te zwemmen. Onderweg ook nog een kunstenaar ontmoet die indrukwekkende schilderijen maakt. 

Nu de indrukken aan het verwerken met een verse Pina Colada bij het zwembad zonder wolken, want dat is ook leuk. Morgen naar Viñales.