In de rij
Alles heel goed. Helemaal happy in Havana. Eergisteren na vlucht van 10 1/2 uur om half 7 ‘s avonds in prima Casa, nogal verreisd en 6 uur terug in de tijd. Om 4 uur ‘s nachts, (22 uur NL tijd), naar bed en geslapen tot 7 uur Havana time, en dat is de enige ware nog voorlopig. Na superontbijt op het dak vandaag dwalen door de stad, met als enige missie: geld en internet scoren. Om met het 2e te beginnen:
Etecsa verkoopt hier de internet-kraskaarten en vlakbij mijn casa hebben ze een soort kiosk. Er staan niet al teveel mensen in de rij, lijkt dus een gelukkie. Als je aankomt roep je “ultimo?” en de laatste meldt zich, daarna ben jij dus de laatste en kan je rustig op de stoeprand gaan zitten tot de volgende de ultimo is. Raampje van de kiosk stond open, geen actie zichtbaar. Na verloop van tijd even gluren: mevrouw hing al die tijd aan de telefoon, ws haar moeder, lief hoor. Na 45 minuten leek ik aan de beurt, señora laat weten dat de kaartjes op zijn. Ik heb geen oordeel hoor, dat wordt door de regering niet op prijs gesteld, maar waarom zou ik ook, in dit mooie land, alleen observeren en signaleren.
Etecsa 2 kwam ik al dwalend tegen in een van de bekendste straten van Havana, Calle Obispo, een groot kantoor herkenbaar aan de rij mensen voor de deur, rij leek mee te vallen dus hup, erin. Deze ging echter tergend langzaam vooruit, gelaten- en gezelligheid alom, het is niet anders. Door het raam zie ik een grote lege zaal met 12 balies, waarvan er 3 bemensd zijn. Het personeel heeft ws net een cursus Zen/mindfullnes/langzaam bewegen gehad, en iedereen is met lof geslaagd. De 9 die geen balie bemannen bewegen zich doelloos in slow-motion door de ruimte. Verder 2 bewakers, een bij de in- en een bij de uitgang. Deze hebben bovenop de genoemde cursus een master “waakhond” gedaan, en blaffen je grommend terug als je een verkeerde beweging maakt. De rij buiten wordt met 3 personen tegelijk de verder lege zaal ingelaten door deze mannen, en op 3 achter elkaar staande bankjes gestationeerd, vanaf dat moment mag je niet meer opstaan. Nu ik eindelijk binnen ben (na 1 1/2 uur) en beter kan observeren, wordt me duidelijk waarom de ingaande rij zo traag oplost: regelmatig gaat de uitgang op een kier open omdat er een goede vriend of familielid met luid smakkende zoenen de bewaker begroet. Die mogen dus vóór, ook alweer zo lief. Nu ben ik aan de beurt! 20 kaartjes dan maar meteen (1 kaartje voor 1 uur internet = 1 CUC (dollar). Helaas, u mag er maar 3 mevrouw, maar u kunt altijd nog een keer in de rij gaan staan hoor! Ze moet enige teleurstelling in mijn blik ontwaard hebben, want ze zei: “nou vooruit, u krijgt er 6!”. Nadat ze van alle 6 de 20-cijferige code had ingevoerd, verliet ik na ruim 2 uur dolgelukkig het pand.
Het verhaal van de bank volgt later. Maar vergis je niet, vermaak me prima, Havana is amazing, swingt, is vrolijk, de zon schijnt en iedereen verstaat mijn Spaans!
Morgen vroeg de bus naar Las Terrazas!
Geniet er lekker van en oefen in geduld hebben.
Groet
Til
Toch lijkt het efficienter te gaan dan 3 jaar geleden.
Zo reizen we allemaal mee.