De Middenweg

5 augustus 2018

Weer helemaal over de rotervaring van het vorige blog heen, hier mijn verhaal vertellen en jullie reacties hebben me daar zeker bij geholpen. Voorlopig weer even genoeg shocks gehad, en rustig aan werden de dingen weer helder. Ik ben dus maar liefst een hele dag op mijn strandstoel gebleven voordat ik weer iets ging verkennen😉 Tja, ik ben nu eenmaal geen “resorttype”  en hou niet van massale excursies. Wil nou eenmaal altijd weten hoe het aan de achterkant is, en daar liep ik deze keer erg snel tegenaan, niet meer in het donker alleen de straat op dus. Mauritius heeft, meer dan welke andere plek waar ik geweest ben, een strikte scheiding tussen toerist en bevolking, arm en rijk. De resorts en hotels liggen aan het strand en zijn hermetisch afgesloten voor de bevolking, met aan de achterkant hoge muren zodat ze vanaf de weg meestal niet zichtbaar zijn. Waar geen hotels liggen, liggen zeer kostbare privé-paleisjes. De bevolking kan niet verboden worden aan het strand te komen, maar dit is praktisch onmogelijk te bereiken voor ze, er is wel een kleine “public beach”, in een hoekje naast de grote streng bewaakte blinkende boatclub. De resorts en hotels zijn in handen van grote (vooral Westerse en Amerikaanse) eigenaren, en hebben hun eigen restaurants, ook hier valt voor de Mauritiërs dus niets aan te verdienen. Gelukkig ben ik beland bij een grote uitzondering (anders was ik hier ook niet), Stephanie en Bernard hebben hun traditionele huis aan het strand heel mooi opgeknapt, en verhuren in de al even geweldige tuin 4 appartementen (zie foto’s).  Ze telen hun eigen groente en fruit, vanmorgen een heerlijke papaya gehad. Alles is open, en op het strand staan stoelen voor ons. Als je naar links kijkt zie je 50 meter leeg zand, en dan de stoelen van het Merville beach hotel, € 175 per nacht, ik betaal € 53...... ssssttttt! Ik ben dus echt een mazzelpikkie dat ik dit kleine paradijsje  gevonden heb, want de temperatuur en het water zijn heerlijk, de mensen heel lief. Vandaag een ritje gemaakt met ze naar het enige bos dat het Zuiden rijk is, samen met Bono de hond een flinke wandeling gemaakt, heerlijk! Daarna de amazing sunset vanaf mijn strandstoel bekeken, gewapend  met een pina colada. Ik geniet dus echt wel!

Foto’s

8 Reacties

  1. Roy De Boo:
    5 augustus 2018
    Hey die Willy, alweer op reis zo te lezen. Reis je te voet of heb ik een blogje gemist? Gaat het goed met je? Nog veel contact met Roel? Ben nieuwsgierig wat de rotervaring was...
    Nog een heel fijne en vooral mooie vakantie!
    Groet, Roy
  2. Willy:
    5 augustus 2018
    Hey lief welpje😉, leuk je te lezen! Niet aan t lopen hoor, dat zou dan een heel eind zwemmen worden. Ik hoorde over Nancy, doe mijn best om te komen, Roel zit dan (helaas) op Curacao. Ik hoorde dat jij op zondag komt. Je hoort nog 😘
  3. Til:
    6 augustus 2018
    Is Mauritius niet het eiland waar de detective “paradise island” is opgenomen
    Prachtig daar!!!
  4. Willy:
    6 augustus 2018
    Ken ik niet Til, Google kent alleen “Death in paradise”, en daar ben ik nou juist aan ontkomen😉 Dat is opgenomen in Guadeloupe. Het strand en de zee zijn idd erg mooi, het binnenland niet bijzonder, voor wat ik gezien heb.
  5. Chris van den broeck:
    6 augustus 2018
    Hey Willy
    Fijn van jouw iets te horen Wat een mooie reis maak je Begin julie ben ik teruggekomen van mijn Camino del Nord Weer fantastische vrienden ontmoet en weer moeten afkicken van zo'n prachtige ervaringen eind augustus vertrek ik naar Tenerife
  6. Willy:
    6 augustus 2018
    WoW Chris, trots op je! Geen last meer van je voet? Tenerife lijkt me ook heerlijk👍🏽
  7. Nix:
    7 augustus 2018
    Ha die zus! Ik mocht niets terugmailen - foutmelding, dat heb je slim bekeken. Daarom nu de ingekorte en gekuiste versie. Wat doe jij nu weer op Mauritius? Dat is wel helemaal in de middle of nowhere. Hopenlijk daardoor ook weinig toerisme. En hopenlijk trilt de schok van je rare reiservaring niet meer na. Leuk om te lezen hoe het je vergaat. liefs, Nick
  8. Willy:
    8 augustus 2018
    Hey little brother! Mijnheer Reislogger wou jouw mail niet? Jammer, had die andere versie wel willen lezen. Ik ben nou eenmaal gek op eilanden, en had Texel al gehad. Er waren helaas wel een paar honderd miljoen toeristen voor me, maar het wordt steeds leuker hier, en zo heb ik weer eens een reden om te schrijven. Liefs