Dag 73 naar Sarría en rustdag

Slechte nacht gehad gisteren, de tweede op rij, deze was alleen even erger. De hitte, een slaapzaal, mijn slaapprobleem en het wereldkampioenschap snurken van mijn compagnon waren de oorzaak. Mijn slaapmedicatie (helaas noodzakelijk sinds CVA) is sterk, ik neem dan ook meestal een half pilletje. Bovengenoemde oorzaken dwongen me echter tot een hele, dat doet me meestal als een blok omvallen. Als daar echter iets is dat zorgt dat dat niet lukt kan ik er heel ziek van worden. En dat gebeurde. Ik lag op het bovenste bed en de big bear lag onder. Ik Had enorme zweetaanvallen en door de sufheid is dan mijn evenwicht weg, kreeg barstende koppijn, uitdrogingsverschijnselen. Ik had natuurlijk Roel wakker moeten maken en om water moeten vragen, nog wel een paar keer geprobeerd door met mijn zaklamp naar beneden te schijnen, maar hij reageerde niet, en ik moet dan altijd zonodig alles zelf opknappen. Leerpuntje: hulp vragen. Tot overmaat van ramp kwam er die nacht ook nog iemand bij mij klagen dat hij snurkt! Gebeurt vaker deze reis, snap niet waarom ze dat niet tegen hem doen (dat zou mij ook helpen). Toen mijn wekker om half 6 ging kon ik niet anders dan mijn bed uit strompelen, water drinken en kotsen. Na een paar uurtjes liggen toch maar besloten om te lopen, die 20 km waren wel wat afzien! 

Afijn, geen foto's van de misère, wel een paar van onderweg want het blijft daar gewoon mooi. Daarbij ook mijn Pamplona-momentje: In een smal straatje kwam me een kudde koeien tegemoet, de voorste durfde niet verder toen ze mij zag, en zorgde voor een opstopping van koeien, maar ze werden om de hoek opgejaagd door 2 honden en moesten daarom wel in beweging komen. Benauwd momentje, bijna platgedrukt, maar dat is ook zo'n lullig eind van mijn reis dus het ging nét goed.

Nog een belangrijk leerpuntje voor mij: geen slaapzalen meer deze reis! En dat heb ik meteen aangepakt, kamers geboekt tot aan Finisterre. Voor Roel trouwens ook beter, weten dat je anderen wakker houdt is natuurlijk ook niet leuk. En ja, dan nemen we natuurlijk altijd 2 kamers. Zó een wat duurder maar veel relaxtere slotfase tegemoet. Per slot van rekening begint overmorgen mijn vakantie.

Vandaag onze rustdag, recovery in een heerlijke studio met uitzicht op de waterval in Sarría. Een heerlijk bed, Roel gaf me de beste kamer, dat is lief, en ik begin weer langzaam bij te trekken. Ondertussen regent het hier, sinds lang, en dat is wel fijn als je niet hoeft te lopen.

Ons ritme is op dit moment 5 dagen lopen, 1 dag rust. Dit gaat prima, en zo moeten we over 5 dagen in Santiago aankomen. Nog wel een pittig eindsprintje, maar dat moet lukken.

Nog 115 km naar Santiago.