Dag 71 naar Liñares en 72 naar Triacastela

We zijn in Galicië, alweer zo'n trotse autonome regio waarvan Spanje er 17 heeft, en Santiago de Compostela de hoofdstad is. Ze hebben ook hun eigen taal, die iets weg heeft van Portugees, met veel X'en die je niet zo uitspreekt als bij ons maar meer met een zachte tsj. Het heeft veel oude Keltische invloeden, dat we al snel merkten bij de allereerste herberg op Galicische grond,  Iers en vrolijk, wat zeker hielp bij het dansend bestijgen van de bergen. 

We hebben de berg "O Cebreiro" heel goed gedaan, had het gevoel dat ik hem dansend kon doen. In werkelijkheid is dat heel langzaam klimmen in hetzelfde ritme, als je begint te hijgen ga je te snel. Maar mijn beenspieren tilden me moeiteloos elke stap omhoog, voordeel van veel gelopen hebben. Was aardig steil, 600 meter omhoog in 9 km. Het is weer zoooo ontzettend mooi. En we hebben zoveel geluk, meestal is het hier mistig en nat, nu zonnig, helder en 32 graden, Ok, wat heet, maar als je om 6 uur 's ochtends vertrekt is het nog te doen. En dan kruip je uit een dennenbos omhoog, en blijk je boven de wolken te zitten, een magisch golvende witte zee met bergtopjes. 

We hebben de berg in 2 dagen gedaan, daartussen hebben we geslapen bovenop de berg met een superuitzicht vanuit mijn slaapkamer. Helaas zat er een grote groep jonge Spanjaarden die net hun eerste dag lopen achter de rug hadden en vol goede moed aan hun eerste bonte avond begonnen, weinig geslapen dus. De afdaling hebben we vandaag gedaan.  Galicië is echt magisch, oeroud landschap en dito dorpjes, sprookjesbossen en weggetjes geplaveid met koeienvlaaien, wel uitkijken voor de verse! En dan sta in je eentje uit te kijken over al dat moois, en hoor je iets achter je, is het Maríe uit Martinique, waar ik dagen mee gelopen heb en aan de Frans-Spaanse grens, zo'n 500 km geleden,  voor het laatst gezien, we hebben  gedanst van plezier, zo'n leuk mens, en we zijn zo trots dat we allebei nog lopen. 

Het waren de dagen van de ontmoetingen, zo ook Jacky, voor het laatst in Frankrijk gezien en vandaag bij ons op de slaapzaal. We ontmoeten door alle nieuwe Camino-aanwas heen toch telkens mensen die we eerder  hebben ontmoet, en dat is heel speciaal. Het is heel leuk om ze na weken lopen weer te zien, en te ontdekken dat je tegelijk zoveel verder bent. Zo is daar Jonathan uit Florida met zijn 2 zoons van bijna 15 en 9, net afgestudeerde Lily uit Zuid-Spanje, en gisteren ook Nouschka uit Moldova. Vandaag een groepsfoto gemaakt toen er veel weerzien was tijdens een tussenstop op de berg.

Morgen naar Sarría, daar een rustdag, en dan nog 5 dagen lopen naar Santiago.