Dag 23 en 24 naar Limoges

Mijn loopmaatje doet t prima, heeft natuurlijk ook zo z'n eigen dingetjes. Zo kan het voorkomen dat ik plotseling in een dubbele axel met spagaat schiet omdat hij een bloempje/insect/steentje/slak of wat dan ook ziet en acuut wil fotograferen, de schat is nogal spontaan en abrupt in het remmen dan. Bij het betreden van stille,  afgelegen kerkjes treedt ook een vreemd verschijnsel op, zodra je over de drempel bent hoor je piep....tsjak, tsjak, tsjak, zijn nieuwe fototoestel maakt nou eenmaal zo'n geluidje! Enfin, in de kerk raak ik m tenminste niet kwijt, in het bos wel eergisteren, en dat kwam omdat ik een verkeerde afslag nam. We hebben de gewoonte om vaak apart van elkaar te lopen, meestal in stilte, dan de één voor en dan weer de ander. Daarbij heeft de voorste de stilzwijgende verantwoordelijkheid om af en toe achterom te kijken en te wachten. Voor t eerst ging dat niet goed en was ik het spoor bijster. Niet lang hoor, telefoon en maps werkten daar, maar toch was t ff vreemd, wil 'm nl echt niet kwijt hoor!  

Afgelopen dagen afwisselend in de hitte en de onweersdreiging gelopen, zo doet Frankrijk al weken. Toch, als ik mensen over afzien hoor, dat is niet wat overheerst, het is gewoon geweldig en echt aan te raden voor een ieder die ervoor voelt. Je lijf dat meer kan dan je dacht, een vanzelfsprekend loopritme aanneemt, één zijn met de natuur en daarin kleine spannende dingen beleeft, doet me denken aan de (Franse) filmpjes "miniscule", zet er één bij de links hieronder. En dan de verschillende slaapplaatsen, eergisteren in een pelgrimsherberg, gisteren in het Franciscanen klooster en nu in een hotelbed. De leuke ontmoetingen. De grote stad Limoges al 6 km inlopen voor je er bent, en de prachtige kathedraal van Limoges, teveel om op te noemen, vandaag een vermoeiende rustdag gehad en morgen verder.